"Italiaanse mannen zijn romantisch"

Italië, het land van amore. Romantische plekjes, romantische muziek, dus het kan bijna niet anders dan dat de mannen dit ook zijn. Is dat zo?

Uiteraard zullen dit soort blogs gebaseerd zijn op mijn mening en mag ik niet alle Italianen over één kam scheren. Maar in deze denk ik wel dat ik kan stellen dat dit waar is. Ik denk dat dit hem ook voornamelijk zit in het feit dat Italiaanse mannen wat traditioneler zijn. Hier ben ik het niet per se altijd mee eens, maar dit zorgt er wel gelijk voor dat een Italiaanse man zorgend wilt zijn voor zijn vrouw. Dit uit zich onder andere door een beschermende rol aan te nemen en wat je dus ook veel ziet in Italië.

Bij Cris merk ik dit voornamelijk doordat hij graag een verzorgende rol op zich neemt. Zorgen dat er lekker eten is, een kopje thee op bed brengen, maar ook door af en toe met een kleine verrassing thuis te komen of mij mee uit eten te nemen. Want dit hoort zo volgens hem. Ik merk dan ook dat hij zich bezwaard kan voelen als ik hem mee uit eten neem. Vooral in Italië is Cris degene die de rekening betaald, ondanks dat dit gewoon van de gezamenlijke rekening is. Een vrouw laten betalen dat hoort eigenlijk niet. Echter, zoals vele van jullie weten kan Cris nogal een warhoofd / chaoot zijn, dus soms kan dit er wel eens bij in schieten. Dan loop ik bijvoorbeeld met een zware boodschappentas, omdat hij gewoon even met zijn gedachte ergens anders zit. Zodra hij dit bij andere mensen ziet gebeuren, dan moet ik de hele dag aanhoren wat voor een hork die vent wel niet was.

Al met al mag ik zeker niet klagen. Op vakantie brengt hij mij naar de mooiste plekjes in de meest romantische hotels en krijg ik vaak een cadeautje waar goed over nagedacht is of heeft onthouden waar ik interesse in heb.

Ook zijn Italianen echte gevoelsmensen. Soms kunnen ze zich zo druk maken om..., ja om wat eigenlijk? Dan hangt hij minutenlang met zijn moeder aan de telefoon en die gaat er dan helemaal in mee. Om dan daarna nog zijn vader te bellen en op zijn minst 2 vrienden om het verhaal nogmaals te vertellen. Ik heb meestal dat als ik het aan iemand verteld heb, het uit mijn systeem is en ik het er eigenlijk niet meer over wil hebben. Ik merk dit ook als ik bij zijn familie ben of met vrienden van Cris dat ook zij heel lang in iets kunnen blijven hangen. Vooral aan het begin kon dit heel erg botsen. Dan had ik een kortaf antwoord gegeven of was ik op werk gewoon druk met mijn eigen dingen en dan dacht Cris dat ik boos was. Voor mij was het dan gewoon dat ik geconcentreerd was of soms was er oprecht niks aan de hand. Dit kon dan uren doorgaan. Gelukkig hebben we hier onze weg in gevonden en weet ik dat ik soms even moet aangeven dat het niet aan hem ligt, maar ik gewoon even druk ben en hij heeft geaccepteerd dat ik gewoon net als alle Nederlanders soms een beetje koud ben (Cris zijn woorden ;)). Dit resulteert wel dat ik altijd met kleine gebaren bevestiging krijg dat ik er nog mag wezen en hij gek op mij is. Ik mag dat als 'koude Nederlander' nog steeds wel wat vaker laten blijken.

Buon San Valentino!